En son, bir varmış bir yokmuş'la başlayan bir masalı, gözlerim kapalı dinlerken hatırlıyorum kendimi.
Masalın kahramanı; Masmavi gökyüzünü benek benek beyazlatan bulutların altında, özgürce uçan bir güvercin.
Güvercinin semada dans edişini izlerken kanadından kopan tüyle birlikte açıyorum gözlerimi.
İşte o tüy koptuğundan beri bu karanlık fanusta yaşıyorum.
Güzel bir masalla başlayan uykumda kabusun ortasına düştüm ve oradan oraya sürükleniyorum.
Ufacık camdan bir fanusun içinde gerçeği arıyorum.
Yüreğimdeki,
şaha kalkmış kısrakla birlikte,
elim kolum bağlı,
güvercinden kopan tüyün,
yere düşmesini bekliyorum..
(02.08.2012 / BEYKOZ)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder